เมื่อฉันยังเป็นเด็กในวิลเลียมสเบิร์ก เวอร์จิเนีย ครอบครัวของเราปลูกดอกไม้ และปลูกผักชีฝรั่งหรือพริกหยวกเป็นครั้งคราว
มะเขือเทศที่ปลูกในท้องถิ่นเป็นจังหวัดของเพื่อนบ้านของเรา คุณเชอร์แมน ศาสตราจารย์ด้านประวัติศาสตร์ที่มีเวลาว่างในช่วงฤดูร้อนเพื่ออุทิศให้กับการปรับปรุงดินทราย ใส่ปุ๋ย ขังกรง รดน้ำ และตัดแต่งสเต็กเนื้อลูกผสม
หลายปีต่อมา ฉันโสดและเช่าบ้านอยู่ ฉันซื้อต้นไม้เหล่านี้สี่ต้นด้วยความตั้งใจ มะเขือเทศสีเหลือง! ช่างเป็นอะไรที่สนุกสนาน
ฉันได้เรียนรู้ว่า ‘ลูกแพร์สีเหลือง’ เป็นที่ชื่นชอบในพื้นที่นี้
ฉันประหลาดใจที่พวกมันเติบโตได้ง่ายในดินเหนียวของเรา และพวกมันออกผลเล็กๆ ได้ง่ายเพียงใดตั้งแต่กลางฤดูร้อน และฉันก็หลงเสน่ห์ทั้งรูปร่างลูกแพร์ (แม้ว่าฉันจะดูเหมือนน้ำเต้าขวดจิ๋วมากกว่า) และรสชาติที่นุ่มนวล
ฉันเปลี่ยนไปเล็กน้อยตั้งแต่ประสบการณ์ครั้งแรก แต่ความรักของฉันที่มีต่อ ‘Yellow Pear’ ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง
ฉันปลูกพันธุ์นี้เพื่อดึงดูดลูกติดที่เกลียดผักของฉัน เป็นส่วนผสมเมื่อฉันผ่านช่วง “ทุกคาสปาโช่ ตลอดเวลา” และอีกครั้งเมื่อเร็วๆ นี้ เมื่อฉันติดใจกับความสุขง่ายๆ ของมะเขือเทศย่างบนกระทะเคลือบด้วยบัลซามิก
ก่อนที่คุณจะตัดสินใจ ให้ฉันแนะนำคุณเกี่ยวกับประวัติเล็กน้อย และแบ่งปันเคล็ดลับเล็กๆ น้อยๆ ที่จะช่วยให้คุณปลูก และดูแลพันธุ์นี้ได้ดียิ่งขึ้น
มะเขือเทศลูกแพร์สีเหลืองคืออะไร?
มะเขือเทศสายพันธุ์ป่าถูกสืบย้อนไปถึงเทือกเขาแอนดีสในอเมริกาใต้ และมีการใช้มาตั้งแต่สมัยก่อนโคลัมบัสในเม็กซิโก
สมาชิกของครอบครัวราตรีเหล่านี้ถูกส่งไปยังยุโรปในช่วงต้นทศวรรษ 1500 โดยชาวสเปน และชาวอิตาลีเป็นชาวยุโรปกลุ่มแรกที่ใช้มะเขือเทศเป็นอาหาร
ชาวฝรั่งเศส และชาวยุโรปเหนือปลูกพืชที่สวยงามด้วยดอกไม้สีเหลืองเพื่อประดับตกแต่ง แต่ปฏิเสธที่จะนำมาประดับโต๊ะเพราะลือกันว่ามีพิษ เนื่องจากเป็นญาติของราตรีที่อันตรายถึงชีวิต
คุณอาจจินตนาการว่า ‘ลูกแพร์เหลือง’ เป็นการเพิ่มเข้ามาเมื่อไม่นานมานี้ เท่าที่สายพันธุ์ต่างๆ ดำเนินไป ผลไม้รูปทรงหยดน้ำสีเหลืองที่ดูเท่และทันสมัย แต่เชื่อหรือไม่ว่ามีบันทึกเกี่ยวกับพืชชนิดนี้ตั้งแต่ช่วงปี 1700
จากการศึกษาที่ตีพิมพ์ในปี 2547 โดยนักชีววิทยาด้านพืช Steven Tanskley และเพื่อนร่วมงานของมหาวิทยาลัย Cornell พบว่า การกลายพันธุ์ของยีนไข่ทำให้มะเขือเทศรูปทรงลูกแพร์ยาวขึ้นที่ส่วนยอด และมีหัวปลีมากขึ้นที่ฐาน ซึ่งเป็นลักษณะที่พวกมันเหมือนกับผลไม้อื่นๆ ที่มีรูปร่างแบบนั้น เช่น มะเขือยาว
ในขณะที่นักปรับปรุงพันธุ์พืชใน Cornell สามารถจำลองลักษณะดังกล่าวโดยอ้างอิงจากยีนจากมะเขือเทศลูกแพร์ที่มีอยู่แล้ว แต่ชาวสวนในบ้านเราก็สามารถวางใจได้ในเรื่องเมล็ดพันธุ์หรือการปลูกถ่ายเพื่อผลิตมะเขือเทศเหล่านี้ที่มีรูปทรงคอยาวแบบย้อนยุคโดยไม่ต้องมีการแทรกแซงใดๆ เพิ่มเติม
หากคุณสนใจที่จะปลูกพืชกันชนของคุณเอง เรามีเคล็ดลับที่จะช่วยให้วิธีการง่ายขึ้น
เคล็ดลับการเติบโต
หากคุณเป็นมือใหม่ อย่าลืมอ่านคู่มือฉบับสมบูรณ์สำหรับคำแนะนำทีละขั้นตอนสำหรับการปลูกและดูแลมะเขือเทศ
แต่แม้แต่ผู้ปลูกที่มีประสบการณ์มากที่สุดก็สามารถได้รับประโยชน์จากเคล็ดลับเฉพาะเหล่านี้สำหรับเถาวัลย์มรดกตกทอด ‘Yellow Pear’
คำแนะนำที่ดีที่สุดของฉันสำหรับทุกคนที่สนใจปลูก ‘ลูกแพร์เหลือง’ ในสวนที่บ้านคือจำไว้ว่ามันเป็นมรดกสืบทอดและเป็นเถาที่ไม่แน่นอน
สถานะมรดกตกทอดหมายความว่ามันจะไม่ออกผลมากเท่ากับลูกผสมบางพันธุ์ และธรรมชาติที่ไม่แน่นอนหมายความว่ามันจะเติบโตสูงมาก และอาจเทอะทะได้หากคุณไม่ใส่ใจ
เพื่อหลีกเลี่ยงข้อเสีย และเพิ่มผลผลิตของมะเขือเทศเหล่านี้ให้ได้สูงสุด ให้ใช้กลยุทธ์เหล่านี้:
ให้พื้นที่เพียงพอ
แม้ว่าผลไม้จะมีขนาดเล็ก แต่พืชเหล่านี้สูงหกถึง 12 ฟุตและแผ่กว้างประมาณสามฟุต แม้ว่าคุณจะตัดแต่งกิ่งออก พวกมันก็จะสูงประมาณ 5 ฟุตได้ และพวกมันจำเป็นต้องได้รับน้ำ และสารอาหารอย่างเพียงพอตลอดฤดูปลูก
สิ่งเหล่านี้ยอดเยี่ยมสำหรับการปลูกในดินโดยตรง หากคุณกำลังมองหาความหลากหลายที่เป็นมิตรกับพื้นที่ปลูก คุณสามารถเลือก ‘ลูกแพร์สีเหลือง’ ได้อย่างแน่นอน แต่ฉันจะไม่เลือกมันเป็นตัวเลือกแรกของคุณ
โปรดทราบว่าต้นไม้แต่ละแห่งต้องการภาชนะขนาด 5 แกลลอนที่มีรูระบายน้ำเป็นอย่างน้อย มีที่รองรับหกฟุตขึ้นไป ไม่ว่าจะในภาชนะหรือข้างๆ และน้ำหลายนิ้วต่อสัปดาห์ตลอดฤดูปลูกในช่วงที่ไม่มีฝน
หากคุณไม่ต้องการแรงงานประเภทนั้น คุณอาจต้องการเลือกใช้มะเขือเทศที่แตกต่างกันสำหรับการทำสวนในพื้นที่ปลูกแบบจำกัด
ฉันขอแนะนำมะเขือเทศเชอร์รี่ ‘Baxter’s Bush’ ได้ไหม มรดกตกทอดเหล่านี้มีอายุ 70 ถึง 72 วันจากการปลูกถ่า ยและเติบโตบนพุ่มไม้ขนาดเล็กที่สูงเพียง 30 ถึง 36 นิ้ว
มรดกตกทอดเหล่านี้ต้องใช้เวลา 75 ถึง 80 วันนับจากการปลูกถ่ายจึงจะเริ่มผลิตได้ ในทางตรงกันข้าม มะเขือเทศเชอรี่ลูกผสมบางพันธุ์คุณอาจใช้เพื่อให้ผลสุกในเวลาเพียง 60 วัน
อย่าลืมใช้ปฏิทินทำสวนหรือคำแนะนำอื่นๆ เพื่อให้แน่ใจว่าคุณปลูกได้ทันเวลาเพื่อเก็บเกี่ยวในพื้นที่ของ
คุณ
พิจารณาว่าคุณอาจต้องใช้ผ้าคลุมแถวหรือใช้วิธีอื่นเพื่อปกป้องต้นไม้หากคุณทำสวนในพื้นที่ที่มีฤดูปลูกสั้น
และหากคุณเริ่มปลูก ‘เยลโลว์แพร์’ จากเมล็ด ต้องแน่ใจว่าคุณให้เวลาเพียงพอสำหรับต้นกล้าที่จะโตพอที่จะย้ายปลูกได้ภายในสองสามสัปดาห์หลังจากเกิดอันตรายจากน้ำค้างแข็งในพื้นที่ของคุณ
กฎทั่วไปคือการหว่านล่วงหน้าแปดสัปดาห์ก่อนวันที่น้ำค้างแข็งครั้งสุดท้ายโดยเฉลี่ย คุณไม่ต้องการที่จะเริ่มต้นพืชจากเมล็ดเร็วเกินไป มิฉะนั้นพวกเขาจะขายาวและอาจกลายเป็นรากที่ผูกมัดเมื่อคุณปลูก
แต่ถ้าคุณไม่หว่านพันธุ์ที่ไม่แน่นอนนี้ในร่มอย่างน้อยหกสัปดาห์ก่อนฤดูใบไม้ผลิมาถึง คุณควรเลือกซื้อทางออนไลน์ซื้อต้นที่โตแล้วจะดีกว่า
ปลูกในจุดที่สามารถเข้าถึงได้
นี่อาจเป็นเรื่องยุ่งยากเล็กน้อย เถาวัลย์เหล่านี้เติบโตสูงและคุณจะต้องสามารถเก็บเกี่ยวได้ทันที ตรวจสอบให้แน่ใจว่าได้วางต้นไม้ของคุณในที่ที่คุณสามารถเข้าถึงยอดได้เมื่อคุณต้องการเก็บ และเว้นทางเดินหรือช่องอื่นๆ เพื่อให้คุณสามารถวางเก้าอี้ขั้นบันไดหรือบันไดสั้นๆ ในบริเวณใกล้เคียงได้อย่างปลอดภัย
นอกจากนี้ พิจารณาปลูกพืชที่คุณสามารถเลือกของว่างได้อย่างรวดเร็วโดยไม่ต้องกังวลใจอีกต่อไป ฉันปลูกมันไว้บนซุ้มที่ติดกับระเบียงหลังบ้าน และในแปลงเล็กๆ ใกล้กับถนนรถแล่น เพื่อที่ฉันจะได้เลือกสองสามต้นระหว่างทางจากไปทำธุระ
ความสะดวกสบายนี้ให้ผลตอบแทนที่ดีในช่วงหลังของฤดูกาล เมื่อคุณอาจรู้สึกเหนื่อยหน่ายกับการเก็บเกี่ยวผลผลิต
เมื่อคุณเติบโตในจุดที่เด็กเล็ก ๆ สามารถเข้าถึงต้นไม้ได้ง่าย คุณอาจจะโดนศัตรูพืชโจมตี
ปลูกใต้ดิน
จากนั้นวางการปลูกในดินใต้แนวดินอย่างน้อยสองสามนิ้ว เฉพาะต้นกล้าสามหรือสี่นิ้วด้านบนเท่านั้นที่ควรยื่นออกมาเหนือดิน
‘Yellow Pear’ ต้องการรากที่แข็งแรง และลำต้นที่แข็งแรงเพื่อรองรับการเก็บเกี่ยวในที่สุด เริ่มต้นที่ดีเมื่อคุณย้ายต้นกล้า ขั้นแรก ลอกยอดด้านเล็กๆ ออกจากด้านล่างของต้นกล้า เหลือไว้เพียงลำต้นหลักหรืออาจจะสองต้น
มันจะดูแปลก ๆ เล็กน้อยเมื่อคุณเห็นใบไม้เพียงไม่กี่ใบหลังจากที่คุณเริ่มชินกับการเริ่มต้นที่เขียวชอุ่มและเต็มไปด้วยใบไม้
แต่ต้นไม้จะกลับมาสูงอย่างรวดเร็ว และพวกมันจะแข็งแรงกว่าต้นกล้าใดๆ ที่คุณปลูกโดยให้ลำต้นอยู่ระดับผิวดิน
จัดเตรียมเสาสูง หรือกรง
คุณเคยเห็นกรงมะเขือเทศสีสันสดใสน่ารักที่สูงประมาณ 36 นิ้วไหม?
‘ลูกแพร์สีเหลือง’ สูงขึ้นเรื่อยๆ อย่างน้อยหกฟุต และบางครั้งสูงถึง 10 หรือ 12 ฟุต คุณต้องการให้หลัก กรง หรือระแนงบังตาที่คุณใช้มีความสูงใกล้เคียงกัน เพื่อให้การสนับสนุนที่เพียงพอ
เราประสบความสำเร็จอย่างมากกับเสาไม้ไผ่ และซุ้มชั่วคราวที่ทำจากไม้กระดานและลวดขี้ไก่ในสวนของฉัน
โอเค มีอยู่ช่วงหนึ่งในปี 2014 เมื่อลูกแพร์สีเหลืองเข้ายึดครองต้นไม้เขียวขจีในบริเวณใกล้เคียง และสามีของฉันต้องใช้บันไดสูง 6 ฟุตในการเก็บมัน แต่ฉันได้เรียนรู้จากความผิดพลาดนั้น และวางใจว่าคุณจะสามารถให้ความสนใจได้อย่างใกล้ชิดกว่าที่ฉันทำในฤดูกาลนั้น
มีตัวเลือกอื่นๆ มากมายสำหรับการสนับสนุนที่จำเป็นนี้ เช่น เสา แผงรั้ว และระแนงบังตา ซึ่งจะช่วยให้งานคุณง่ายได้มากขึ้น
หวังว่าบทความนี้จะมีประโยชน์ คุณสามารถแสดงความคิดเห็นเพิ่มเติมด้านล่างเพื่อพูดคุยกับเราได้เลย